shhh....

-Έλα ρε φίλε (χαμόγελα).... τι κάνεις?
-Καλά φίλε μου!! (ανταποκρινόμενος στο πλατύ χαμόγελο του φίλου Νο1, με εγκάρδια αγκαλιά)
-Χαθήκαμε!!!
-ναι όντως!!... Χθές γύρισα από διακοπές...
-Έλα!!!.. που ήσουν?
-Αμοργό μωρέ...
-Καλά?
-Έκατσα δέκα μερούλες και μετά πήγαμε Κούφο...
-Κούφο? είχε κόσμο?
-ναι είχε.. της πουτάνας... ξέρεις....
-ε ναι ρε φίλε, τώρα τα κούφο είναι κοσμικά... που οι παλιές καλές ημέρες που σε ρωτούσαν που πήγες διακοπές, τους απαντούσες Κουφονήσια και σε κοιτούσαν λες και τους έλεγες ότι πήγες στο Αραμπατσού...
- χεχε.. ναι, αλλά ξέρεις τώρα... Η Ελένη δεν τα είχε δει και είπαμε να πάμε... (είπε αγκαλιάζοντας την Ελένη)
-περάσατε καλά? (ρώτησε κοιτάζοντας και τους δύο με νόημα)
-μια χαρούλα.... (χαμογελώντας τρυφερά ο ένας στον άλλον)
-μπράβο....
-εσύ?
-είναι δύο εβδομάδες που γύρισα από Ηρακλειά και έχω ξενερώσει εντελώς...
-γιατί? (ρώτησε η Ελένη)
-τι γιατί? ήρθα στην Αθήνα και "μπούκωσα"... δουλειά και τσίτα... πάλι καλά που τράβηξα μερικές φωτογραφίες για να τις κοιτάω και να θυμάμαι...
... ... ...
μπαμ!!! (ξαφνικός εκκωφαντικός κρότος)
-τι έγινε?
-δεν ξέρω... πάμε να φύγουμε απο' δω.... τρέχα Ελένη!!!
-λοιπόν τα λέμε φίλε... (κοιτάζοντας πλήθος κόσμου να τον προσπερνά βιαστικά)
-ένταξη.. πάρε κανένα τηλέφωνο...
-ok... έλα την κάνω τώρα...
-Έλα Ελένη από 'δω έχω παρκάρει την μηχανή....

(αυτό είναι ένα μικρό απόσπασμα από την σιωπηλή διαμαρτυρία στο Σύνταγμα)